700€: Ορισμός

H γενιά των επτακοσίων ευρώ. Άνθρωποι φοβισμένοι, φοβούνται να απεργήσουν, να διεκδικήσουν δικαιώματα στη δουλειά, να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά, ζουν με το φόβο μη χάσουν το ελάχιστο που έχουν, μην απολυθούν, μην τους πνίξουν τα έξοδα.

Είναι η γενιά των συμβασιούχων, του κατώτερου μισθού, των υπαλλήλων του 12ωρου, των επιστημόνων του σε έργα ΚΠΣ, του ιδιωτικού τομέα και του ευρύτερου χαλαρού δημοσίου με τις 6μηνες συμβάσεις, που αλλάζει δουλειές σαν τα εσώρουχα.

Είναι η γενιά που ζει ακόμα με τους γονείς της, που σε δύσκολες ώρες ζητούν ένα «τσοντάρισμα» από φίλους και συγγενείς, που χρεώνει κάρτες και μεταφέρει χρέη, που κάθε μήνα αφήνει και ένα λογαριασμό απλήρωτο για να τα βγάλει πέρα, που περιμένει το δώρο (αν παίρνει) για να ξεχρεώσει, που ο τραπεζικός λογαριασμός γράφει κάτι ευρώ και μερικά λεπτά στο τέλος κάθε μήνα.

Είναι η γενιά του απολιτίκ, που ψηφίζει όποιον της δίνει υπόσχεση για ένα ψίχουλο παραπάνω, που προσμένει λύσεις άμεσες –ανεξάρτητες από ιδεολογίες, που προδώθηκε από τη γενιά του Πολυτεχνείου και τα κόμματα της, που σπούδασε χωρίς παιδεία, που εξειδικεύτηκε γιατί αυτό ήταν το μέλλον μα δε βρήκε ποτέ δουλειά στην ειδικότητα, που της υποσχέθηκαν πολλά μα τίποτα δεν πήρε.

Είναι η γενιά που ευνουχίστηκε επίτηδες, με οργανωμένο σχέδιο, με μελετημένες κινήσεις, για τη «μεγάλη ιδέα» μιας κοινωνίας σιωπηλής, προβατοποιημένης, κοιμισμένης, μιας κοινωνίας στρουθοκαμηλισμού και αλλοτρίωσης.

Είναι η γενιά των συγχρόνων σκλάβων, μα οι σκλάβοι κάποτε ξυπνούν, επαναστατούν και σκοτώνουν τους αφέντες.

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Centro" - τεύχος 14)