Τρίτη, Οκτωβρίου 30, 2007

Απουσία (πολιτικής) ηθικής

Όλοι ίδιοι; Ίσως. Ανεξαρτήτως της απάντησης όμως, το σίγουρο είναι πως πρόκειται για την παγιωμένη πλέον αντίληψη του δυτικού πολίτη για τις ιδεολογίες που χαρακτηρίζουν τα κυρίαρχα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία. Και μόνο το υψηλό ποσοστό αποχής στις εκλογικές διαδικασίες αρκεί ως δείγμα αυτής της πεποίθησης που υποβόσκει στην συνείδηση του -όχι και τόσο- κυρίαρχου λαού.

Πιθανώς κουρασμένος από έντονες, σκληρές και ενίοτε αιματηρές πολιτικές αντιπαραθέσεις, ο δυτικός ψηφοφόρος φαίνεται να αποζητά πρακτικές λύσεις, αδιάφορες με το ιδεολογικό υπόβαθρο απ΄ το οποίο προέρχονται. Ταυτόχρονα οι πρώην παραγωγοί ιδεολογίας και πολιτικής, ως γνήσιοι εκφραστές του ελεύθερου εμπορίου, καταφεύγουν σε πρακτικές μάρκετινγκ πλειοδοτώντας τις εφήμερες ανάγκες και διαθέσεις του λαού. Η δεξιά πουλάει κοινωνικό κράτος, ο σοσιαλισμός παζαρεύει την κρατική περιουσία, η αριστερά και τα Κ.Κ. φλερτάρουν με τον πατριωτισμό και την εθνική υπερηφάνεια ενώ αριστεροκεντροενθνικοσοσιαλιστικά μορφώματα τύπου ΛΑ.Ο.Σ. τσιμπάνε μερίδα του λαού πουλώντας δήθεν απολιτίκ λόγο για το καλό της χώρας

Κατά πόσο είναι εφικτές τέτοιου είδους κυβερνήσεις και κόμματα να δώσουν λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα είναι θέμα εκτεταμένης ανάλυσης που δε χωράει σε τούτες τις γραμμές. Βέβαιο είναι πως ένα κόμμα μπορεί εύκολα να ασκήσει οικονομική πολιτική όταν απαγκιστρώνεται από τους δεσμούς με τις ιδεολογίες που πλαισίωναν κάποτε την ίδρυση του. Χωρίς όμως ιδεολογικό υπόβαθρο, χωρίς συνεχή και ουσιαστική παραγωγή σοβαρού και συνεπούς πολιτικού λόγου, είναι μάλλον αδύνατο να κυβερνήσει κανείς μία χώρα.

Δυστυχώς το πρόβλημα φαίνεται να είναι πως η σύγχρονη δυτική κοινωνία πάσχει από έλλειψη πολιτικής ηθικής. Απουσιάζουν οι ομάδες με όραμα, ικανές να σηκώσουν το βάρος της ευθύνης μιας σοβαρής πολιτικής απόφασης για στροφή σε αξίες και ιδεολογίες που είναι ανύπαρκτες πια στον πολιτικό λόγο. Ομάδες που θα εμπνεύσουν και θα κάνουν τη διαφορά με ουσιαστικό πολιτικό υπόβαθρο. Οι ελάχιστες που έχουν πια απομείνει είτε ζουν στις σκιές του παρελθόντος, φορτωμένες με τις μνήμες μιας περασμένης γενιάς είτε απέχουν πάρα πολύ από τα κέντρα εξουσίας που υποβαθμίζονται σε βραχυπρόθεσμες νεανικές εξάψεις.

Γιατί ακόμα και ο αυτός ο καπιταλισμός απογυμνώθηκε από την ουσιώδη ιδεολογία του και έμειναν τα στεγνά και άψυχα νούμερα να ορίζουν την τύχη του κόσμου.

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Centro" - τεύχος 11)