Κάποτε ο κόσμος βαρέθηκε τους βασιλιάδες και τους μονάρχες και είπε να γενεί αυτός αφεντικό. Έκαμαν λοιπόν επαναστάσεις, κρεμάσαν και αποκεφάλισαν τους γαλαζοαίματους, φτιάξανε συντάγματα (όχι στρατιωτικά, από τα άλλα που τα γράφεις στα χαρτιά) και όλοι μαζί εψήφισαν κυβερνήσεις. Στην αρχή ήταν καλά.
Τα χρόνια όμως περάσαν και αυτοί που κυβερνάγανε βαρέθηκαν. Δεν έδίναν δεκάρα πια για την παιδεία, την κοινωνική πολιτική, το ρατσισμό, τα ταμεία του κράτους. Τρώγανε, πίναν και διασκεδάζαν, είπαν και μερικά τσουβάλια ψέματα για το πόσο δουλεύουν και ο λαός λίγο πείρε χαμπάρι. Και επήγεναν όλα από το κακό στο χειρότερο.
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες κάτι πήραν μυρωδιά και ανησύχησαν. Σου λέει, αν τους αφήσουμε τους άχρηστους να συνεχίσουν έτσι, καήκαμε. Πήγαν στους κυβερνήτες και είπαν: «Φάτε, πιείτε, διασκεδάστε και αφήστε τα βάρη της διαχείρισης επάνω μας». Άλλο που δεν ήθελαν και οι πολιτικοί και υπογράψαν το χαρτί.
Ο λαός όμως τα χρειάστηκε. «Ο βάθρακας ο πολιτικός μου τα τρώει αλλά τουλάχιστον ξέρει τη δουλειά. Ο άλλος χάμπουργκερ και πετρέλαια και ψυγεία φτιάχνει... τι ξέρει από λαό;» Και τον κοίταζε με μισό μάτι τον CEO.
Ιδρώσαν πάλι οι λεφτάδες. «Μπορεί ο τόπος να πάει καλύτερα αλλά οι ψειριάριδες ζητάν ασφάλιση, 8ωρο, και κατώτερο μισθό» λέγανε. «Και οι Εσκιμώοι στους πάγους που γκρινιάζουν ότι καταστρέφουμε το οικοσύστημα...».
Μέχρι που ένας πιτσιρικάς είπε την ιδέα. «Θα μας κοστίσει πολλά να τους τα δώσουμε όλα. Αντ’αυτού θα τους δίνουμε ένα ψίχουλο τη φορά αλλά με ωραίο αμπαλάζ και πολλά παχιά λόγια. Κόβουμε εκατό χιλιάδες δέντρα; Θα φυτεύουμε την επομένη ένα πευκάκι με τυμπανοκρουσίες. Εκμεταλλευόμαστε παιδάκια σε φτωχές χώρες; Θα στέλνουμε 10 αμερικανάκια κάθε χρόνο με υποτροφία στο πανεπιστήμιο και θα βγάζουμε και αναμνηστικές φωτογραφίες. Ταΐζουμε τον κόσμο με σκουπίδια; Θα τρώμε και εμείς ένα χαμπουργκεράκι το χρόνο και θα στέλνουμε δελτία τύπου.»
Άρεσε πολύ η ιδέα και την εφαρμόσανε. Και ο κόσμος το χάψε και αυτό γιατί είχε και ωραίο όνομα. Το έλεγαν «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη».
(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Centro" - τεύχος 9)
