Τι διάολο, τόσο απαισιόδοξος είμαι; Έχω μία αίσθηση ότι επικρατεί ένα κλίμα υπέρμετρου βιασμού της δήθεν ποιότητας ζωής που με τόσους φλογερούς λόγους και κραυγαλέες διακηρύξεις μας έχουν πείσει οι κυβερνώντες ότι διαθέτουμε στην χώρα μας. Δουλεύουμε για ψίχουλα, δέκα-δώδεκα ώρες την ημέρα και λέμε και ευχαριστώ που δεν μας απολύουν. Με το ζόρι οι μισοί από μας έχουν ασφάλιση και όσοι έχουν δεν ελπίζουν σε πολλά μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Σύνταξη μετά θάνατο είναι πλέον το σύνθημα. Για αυξήσεις δε το συζητάμε καν. Δεν καλύπτουν ούτε τον πληθωρισμό. Νέοι φόροι, γιατί δεν δίνουμε αρκετά μέχρι τώρα και αν είσαι από τους «τυχερούς» και είσαι στο αφορολόγητο, μην ανησυχείς θα αυξήσουν και τους έμμεσους. Η μισή Ελλάδα χρωστάει στις τράπεζες και ζει με δάνεια για να καλύψει την εξομοίωση με τους Ευρωπαϊκούς δείκτες. Σε λίγα χρόνια θα βγουν και τα φραποδάνεια για να μπορείς να αντέξεις το κόστος του φραπέ στις καφετέριες.
Τέλος πάντων αφού τελικά έτσι έχουν τα πράματα γιατί δεν είμαστε στους δρόμους; Που είναι το μάχιμο συνδικαλιστικό κίνημα να κηρύξει σοβαρές απεργίες, διαμαρτυρίες, πορείες, να κατεβάσει ρολά στη χώρα; Συνολικά και μαζικά, όλοι οι κλάδοι να τρίξουν τα δόντια στους έχοντες και κατέχοντες; Α ναι, ξέχασα οι αρχισυνδικαλιστές – εργατοπατέρες ανήκουν στα ρετιρέ και αυτοί. Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει; Ακολουθούν την κομματική γραμμή σαν καλά παιδιά, μην τυχόν και θιχτεί κάνας μελλοντικός υπουργός, χάσουν την κομματική επιταγούλα τους και δεν χτίσουν εκείνη την αυθαίρετη βιλίτσα στα καμένα της Ευβοίας.
Εμείς τι κάνουμε; Κλειδωνόμαστε σπιτάκι μας, ως φιλήσυχοι πολίτες και κλαίμε την μοίρα μας. Είναι και οι κάμερες βλέπεις, μη μας κάνουν πορτρέτο στη Γ.Α.Δ.Α. και χάσουμε τη θεσούλα μας. Φροντίζει άλλωστε, η καλή μας η TV να μας λέει όλα όσα η λογοκρισία των συμφερόντων και της μίζας θέλει να μαθαίνουμε.
Μήπως όσοι δεν κοιμούνται πρέπει να βγουν στους δρόμους και να κάψουν την μισή Αθήνα μπας και βγούμε απ’ τη σήψη μας; Ας μας δώσει κάποιος ένα χαστούκι να βγούμε από την μαστούρα της «ποιοτικής» ζωής επιτέλους!
(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Centro" - τεύχος 12)
